Rënia ne Dashuri

Në fazën e parë të rënies në dashuri nuk ka më gjë tjetër në këtë botë përveç njeriut që dashurojmë. Gjithkush do të donte të vinte në njëfarë mënyre në këtë lloj gjendje si të dehuri. Por si shkaktohet ajo ?

Në mjedisin tonë shoqëror takojmë tërë kohës njerëz të tjerë, qoftë në punë, në treg apo në pijetore. Por sapo do të donim të njihnim dikë më nga afër, ne lëshojmë disa sinjale të veçanta.

Ne dhunojmë dalëngadalë sferën private të kandidatit tonë dhe përpiqemi t'i tërheqim vëmendjen. Të dhënat fillestare i këmbejmë përgjatë një bisede të parëndësishme. Por nëse kërshëria ndaj njëri-tjetrit rritet, atëherë shenjat bëhen gjithnjë e më të qarta. Këmbehen shikime që tregojnë kërshëri si dhe shfaqet një dukuri tepër e veçantë: që të dy lëvizin me të njëjtin takt. Për shembull kapin njëkohësisht gotat e tyre, i vënë këmbët kryq dhe përngjasojnë *gjestikat (A.E.) e tyre. Ata janë krejt të fiksuar pas njëri-tjetrit.
Në fazën tjetër të afrimit rritet dëshira për takim trupor. Njeriu nuk do të donte të linte kandidatin t'i ikte prej duarsh dhe përpiqet të mos e lërë t'i ikë as prej sysh. Në pjesën më të madhe të çifteve kjo fazë e parë e rënies në dashuri duket të rrjedhë në mënyrë të ngjashme. Por çfarë është ajo që shkakton këto lloj sjelljesh ?


Truri drejton ndjenjat
Sot e dimë që të gjitha ndjenjat drejtohen nga truri - edhe rënia në dashuri. Studiesit e trurit kanë matur përmes tomografisë kompjuterike veprimtarinë e trurit të njerëzve të rënë në dashuri. Këtyre të fundit u janë treguar fotografi si të njeriut të dëshiruar ashtu edhe të të njohurve.
Kur të testuarit panë fotografi të partnerëve të tyre të dashur, rajone të caktuara të trurit treguan një veprimtari të ngritur. Njëra prej këtyre zonave është përgjegjëse për njohjen e ndjenave vetiake, lidhjeve shoqërore dhe përdëllimit. Zonat e tjera janë një farë qendre shpërblimi. Ndërkohë që mbahen të ndrydhura veprimtaritë në rajonet e trurit që kanë lidhje me agresionin, frikën dhe mërzinë.


Hormonet kujdesen për gjendjen shpirtërore
Veprimtaria në tru kontrollohet përmes qelizave nervore. Në këtë mes, të dhënat mbarten përmes pejzave nervorë në formën e sinjaleve elektrike. Në fund të një pejze nervore çlirohen përmes një ngacmimi të caktuar neuropërcjellës të veçantë të cilët hedhin urë mbi boshllëkun e ngushtë për tek pejza tjetër nervore duke përcjellur të dhënat.
Një nga neuropërcjellësit më të rëndësishëm në tru, hormoni dopaminë, prodhohet në sasi të mëdha kur ne kemi rënë në dashuri. Ky shkakton p.sh. ndjenjën e euforisë dhe uljen e oreksit. Ndërsa një hormon tjetër, një aminë, ka lidhje me të rënët në dashuri. Veprimi i saj shkakton trallisje dhe na ngre ne në një farë marramenth lumturie. Një gjendje ngazëllimi, në të cilën cilësitë e këqija të njeriut që duam, thjesht i shpërfillim.

E gjitha vetëm për tharqe
Qëllimi pas rënies në dashuri dhe seksit, i parë me mendjekthjellësi, është shumimi dhe si pasojë përkujdesi i përbashkët për tharkun. Për këtë kujdesen hormonet të cilat shkrehin ndjenjën e rënies në dashuri. Prodhimi i hormoneve të rënies në dashuri mund të zgjasë deri në një vit e gysmë. Për më pas, natyra ka krijuar një hormon tjetër, oksitocinën. Ky kujdeset që marrëdhënia çiftore të vazhdojë të mbajë të njëjtin avaz edhe pas euforisë së parë.